Een nadere kennismaking
Ik ben Hans Schrijvers, 71 jaar, sinds een aantal jaar teruggekeerd in mijn geboorteplaats Soest. Mijn schilderverhaal is heel kort.
In 2000 kwam ik terug van een twee-weekse schildercursus in Frankrijk : “ Ontdek op doek”.
Ik was zo gedreven, dat ik dagen achtereen doorging met “ ontdekken”. Natuurlijk had ik wel enige tekenaanleg, maar op deze manier schilderen, waarbij vooral mijn gevoel en de kleur naar boven kwamen, boorde bij mij hele nieuwe bronnen aan. Ik wilde mijn werk laten zien en vertellen, wat me ertoe gedreven had.
In 2002 had ik mijn eerste expositie. Ik zag, tot mijn grote verbazing bij mijn bezoekers eenzelfde ontroering als ik had bij het maken ervan. Fantastisch: de vonk was overgeslagen. De mensen wilde kopen, maar ik had nog geen prijzen, hier had ik helemaal niet op gerekend. Het is gelukkig goed gekomen. Vooral, toen ik meer ging exposeren.
Ik heb eigenlijk elke twee jaar wel geëxposeerd, over het hele land, maar met name in de achterhoek, waar ik woonde en werkte.
Sinds ik in Soest woon en niet meer werk, heb ik alle tijd en ruimte om me met m’n passie bezig te houden. Ik vind dat heerlijk. Mijn werk ontroerd me en soms zie ik die verwondering terug bij de toeschouwer. Mooi toch, wat wil je nog meer. Hier in Soest heb ik meegedaan aan de Kunstroute. Heel leuk om te doen en ook voor herhaling vatbaar. Ik hoop u dan te ontmoeten
Hans.
In 2000 kwam ik terug van een twee-weekse schildercursus in Frankrijk : “ Ontdek op doek”.
Ik was zo gedreven, dat ik dagen achtereen doorging met “ ontdekken”. Natuurlijk had ik wel enige tekenaanleg, maar op deze manier schilderen, waarbij vooral mijn gevoel en de kleur naar boven kwamen, boorde bij mij hele nieuwe bronnen aan. Ik wilde mijn werk laten zien en vertellen, wat me ertoe gedreven had.
In 2002 had ik mijn eerste expositie. Ik zag, tot mijn grote verbazing bij mijn bezoekers eenzelfde ontroering als ik had bij het maken ervan. Fantastisch: de vonk was overgeslagen. De mensen wilde kopen, maar ik had nog geen prijzen, hier had ik helemaal niet op gerekend. Het is gelukkig goed gekomen. Vooral, toen ik meer ging exposeren.
Ik heb eigenlijk elke twee jaar wel geëxposeerd, over het hele land, maar met name in de achterhoek, waar ik woonde en werkte.
Sinds ik in Soest woon en niet meer werk, heb ik alle tijd en ruimte om me met m’n passie bezig te houden. Ik vind dat heerlijk. Mijn werk ontroerd me en soms zie ik die verwondering terug bij de toeschouwer. Mooi toch, wat wil je nog meer. Hier in Soest heb ik meegedaan aan de Kunstroute. Heel leuk om te doen en ook voor herhaling vatbaar. Ik hoop u dan te ontmoeten
Hans.